Waar we voor gaan is dat een hulpvrager alle gereedschappen en positieve
ervaringen heeft opgedaan om zelfvertrouwen te krijgen, krijgt om na een traject zelfstandig verder te kunnen bewegen in de maatschappij. De focus ligt op uitstroom. De hulpvrager doet steeds meer zelf; hij of zij werkt actief en zelfstandig aan de gestelde doelen. De begeleider gaat steeds meer op de achtergrond. Belangrijk is dat de hulpvrager volledig werkt vanuit zijn of haar intrinsieke motivatie en zelf ook erkent dat hij of zij toe is aan een volgende stap.
Een gewenst gevolg van het werken aan een vertrouwensband is dat de hulpvrager zich veilig voelt en kwetsbaar durft op te stellen bij zijn of haar begeleider. Dit is een waardevolle ingang als het gaat om persoonlijke groei. Op dit punt van het traject gaan we verbindingen aan en haken wij aan bij de interesses van de hulpvrager om hiermee concreet aan de slag te gaan. Hierbij stellen we doelen per week op. Hoewel de ene hulpvrager een actievere houding zal hebben dan de andere, zullen we altijd de intrinsieke motivatie van de hulpvrager proberen aan te spreken en dit koppelen aan de doelen die eerder in samenspraak zijn gesteld.
Een vertrouwensband opbouwen is belangrijk voor een goede wisselwerking tussen begeleider en hulpvrager. Hierin investeren we waar nodig. Of het nu bijvoorbeeld gaat om een structureel voortgangsgesprek of om wekelijkse (school)planningen. Daarnaast bieden we sportactiviteiten aan, waarbij de begeleiding ook meedoet.
In deze fase ligt de focus op het vinden van de juiste match tussen de hulpvrager en de begeleider. Hierbij kijken we naar waar de hulpvrager echt behoefte aan heeft en zorgen we dat de begeleider de juiste expertise heeft om de hulpvrager verder te helpen. Voor een goede match houden we - indien mogelijk - zoveel mogelijk rekening met persoonlijke en culturele kenmerken. Maar ook simpelweg naar overeenkomsten in interesses; dat is een krachtige basis om aansluiting te vinden.
